Het groene toeristische Bali

De bus richting Bali is weer gemaakt voor Aziatische mensen. Ik pas nog maar net met 1 bil op de driezit erbij. Vervolgens beginnen ze ook nog te roken in de bus dat voor mij de druppel was dat ik het allemaal even niet meer trok. Gelukkig kunnen we eenmaal op de ferrie die verstikte bus uit om uit te waaien. Eenmaal met de bus in denpasser aangekomen moeten we nog een taxi richting Kuta. Tot overmaat van ramp van de hele rit, ben ik mijn mobiel na de taxi rit ook nog eens kwijt geraakt. Ik besef me al te goed dat ik de telefoon niet meer terug ga krijgen. Als we goed betaalbaar Italiaansrestaurant zien besluiten we niet verder te lopen. Eenmaal zittend komt er al vrij snel een Argentijnse jongen naar ons toe of we samen met hem en zijn vriend willen eten. En een keer te eten met meer gesprekspartners klinkt voor ons prima. Het is hartstikke gezellig, we krijgen nog een nummer voor als we volgende dag surfles van hen willen. Ook vragen ze ons om mee te gaan feesten maar dat kunnen we toch echt niet meer aan en gaan we maar veilig terug naar ons hotel. Beide zijn we binnen no time in slaap gevallen.

Ondanks onze lange slaap sinds lange tijd besluiten we om een dagje te gaan relaxen op het strand en verder niet zoveel te hoeven doen. ’S Avonds gaan we uit eten in een duits restaurant, waar dorith de grootste curry worst krijgt die ik ooit heb gezien. Vervolgens bestellen we ergens anders ons eerst alcoholische drankje in Indonesië. Daarna gaan we het nachtleven van Kuta verkennen en ontmoeten als snel een paar Amerikaanse jongens. De “Magic Garden” is echt een gigantische club in Kuta en telt maar liefst 8 zalen.

Met een lichte kater zitten we de volgende dag aan het ontbijt. Waarna we met enige tegen zin weer langs alle stands lopen richting het strand. Het voortdurend aangesproken worden om iets te kopen werkt zeker als ik een kater heb enorm op mijn zenuwen. Dus lopen we maar stoïcijns en alles negerend door naar het strand. Op het strand komen we de Egyptische jongens van de Merapi weer tegen. Hier gaan we gezellig mee kletsen tot de golfen minder heftig zijn. Dan is het zover, na wat instructies op het strand mogen door en ik het water in. Het pedelen met de armen is enorm zwaar, en ik krijg amper beweging in de surfplank. Maar het lukt regelmatig om tot de kust op het board te blijven staan. Eenmaal uit het water wordt ik alleen nog maar tomaat en kreeft genoemd. Door het lang in het water zijn ben ik helemaal verbrand.

Vandaag vertrekken we van Kuta naar Ubud. De buschauffeur heeft, zoals wij al vaker bij aziatische mannen hebben gezien, één hele lange vingernagel. Waarom ze het zo laten groeien weten we niet, we kunnen het ook niet echt begrijpen want het is nou niet bepaald mooi of praktisch. De afstanden in Bali zijn stukken kleiner waardoor we eind ochtend alweer in Ubud aankomen. Die middag doen we een toer samen met twee Nederlandse Kroegtijgers. Waarom je voor een feest-/zuipvakantie helemaal naar Indonesië gaat snap ik nog steeds niet. Zij vragen ons wat we van het monument in Kuta vonden. Het monument van de terroristisch aanslag op een discotheek in Kuta zijn we minstens 10 keer langsgelopen, maar is ons niet eens opgevallen! Met de tour bezoeken we een koffie/theetuin, tempels en ja hoor ook het apenbos. Uit eindelijk eindigt de tour bij de tempel Tnah Lot. Als we rustig aan het water van het uitzicht zitten te genieten worden we weer eens ongevraagd gefotografeerd. Waarop wij lekker terug foto’s gaan maken hoe ze ons fotograferen.

De volgende dag staan we alweer vroeg op voor een fietstocht. Eerst gaan we langs een thee-/ koffietuin, waar we het proces van het maken van balineese koffie kunnen zien. Daarna begint de fietstocht die voornamelijk bestaat uit het ingedrukt houden van de handrem. We kunnen wel onwijs genieten van de route door het mooie groene bali met de rijstvelden, bloemenvelden (die ze voornamelijk voor het offeren gebruiken) en door de traditionele dorpjes. We mogen een traditioneel Balineeshuis van binnen bekijken en onze begeleider verteld ons over de tradities. Zo erft het jongste kind alles, maar dit kind heeft ook de verantwoordelijkheid om de zorg te dragen voor de hele familie. Die avond gaan we naar een Balineese dansvoorstelling. Het is indrukwekkend om te zien, ze dragen ook allemaal prachtige kostuums. Tijdens het eten met de Egyptische jongens hebben we het over de opstand in Egypte. Ze vertellen over de situatie, dat vrienden gedood zijn, dat familie vast zit in de gevangenis. Dit alleen omdat ze hun mening uiten. Omdat de mensenrechten in Egypte niet bestaan is de gevangenis een echte marteling. Één van de jongens weet niet eens hoe het nu met zijn eigen vader gaat. Als hij het verteld zie je de tranen in zijn ogen. Het verhaal grijpt me echt aan. Het is moeilijk voor te stellen dat je na het studeren in een ander land, je bij terug keer in vaderland je leven niet eens meer veilig bent.

We worden deze ochtend vroeg opgehaald voor een kookworkshop. Eerst gaan we langs de lokale markt waar ons wordt verteld over de producten daar. Onderweg vertellen ze dat er 3 verschillende soorten tempels bestaan: de familietempel, de dorps-/ stadstempel en de openbare tempel, deze mag iedereen betreden. Ook vertellen ze over het offerbakje die je overal ziet. Voordat je gaat eten moet je wat van het gemaakte eten offeren. We stoppen nog bij een dorpje waar ze stenen bewerken. Onze begeleider verteld dat elk dorp een andere specialiteit heeft. De kinderen treden hier vaak in de voetsporen van het beroep van hen ouders. Eenmaal bij de farm aangekomen krijgen we een rondleiding door de tuin, het is echt een prachtige locatie. Heel leuk om te zien hoe alles groeit, ze kunnen er ook veel over vertellen. In een open soort van huis tussen alle planten gaan we koken. We leren heerlijk koken en krijgen een kookboek mee. Als we met kerst weer thuis zijn kunnen wij een heerlijk Balinees gerecht bereiden.